به گزارش مشرق به نقل از ساینس دیلی، نتایج مطالعه محققان مؤسسه کارولینسکا سوئد نشان می‌دهد که والدین و پدربزرگ و مادربزرگ‌های افراد مبتلا به اختلال بیش فعالی بیش از کسانی که دارای فرزندان و نوه‌های بدون این اختلال هستند در معرض خطر زوال عقل قرار دارند.

«لی ژانگ»، سرپرست تیم تحقیق، در این باره می‌گوید: «یافته ها نشان می‌دهد که ارتباط ژنتیکی یا محیطی مشترکی در رابطه بین اختلال بیش فعالی و زوال عقل وجود دارد. در حال حاضر ما نیاز به مطالعات بیشتری برای درک مکانیسم‌های زمینه‌ای داریم.»

اختلال بیش فعالی یک اختلال عصبی-رشدی است که با بی توجهی، تکانشگری و بیش فعالی مشخص می‌شود. طبق برآوردها، ۳ درصد از بزرگسالان در سراسر جهان به این اختلال مبتلا هستند.

در این مطالعه بیش از دو میلیون نفر که بین سالهای ۱۹۸۰ تا ۲۰۰۱ در سوئد متولد شده بودند مورد بررسی قرار گرفتند. حدود ۳.۲ درصد آنها مبتلا به اختلال بیش فعالی بودند.

با استفاده از داده‌های ثبت ملی، محققان این افراد را با بیش از پنج میلیون خویشاوند بیولوژیکی شأن از جمله والدین، پدربزرگ و مادربزرگ و عموها و عمه‌ها مرتبط کردند و بررسی کردند که این اقوام تا چه حد دچار زوال عقل شده اند.

محققان دریافتند والدین افرادی که مبتلا به اختلال بیش فعالی هستند ۳۴ درصد بیشتر از والدین افرادی که بیش فعالی ندارند، دچار زوال عقل می‌شوند.

خطر ابتلاء به آلزایمر، شایع‌ترین نوع زوال عقل، در والدین افراد مبتلا به اختلال بیش فعالی، ۵۵ درصد بیشتر بود. همچنین افراد مبتلا به اختلال بیش فعالی، بیشتر احتمال دارد که والدین شأن با زوال عقل زودرس مواجه شوند.

این ارتباط برای خویشاوندان درجه دوم افراد مبتلا به اختلال بیش فعالی، یعنی پدربزرگ و مادربزرگ و عموها و عمه‌ها کمتر بود. به عنوان مثال، پدربزرگ و مادربزرگ‌های افراد مبتلا به این اختلال در مقایسه با پدربزرگ و مادربزرگ‌های افراد فاقد این اختلال، ۱۰ درصد بیشتر دچار زوال عقل می‌شوند.

فرضیه محققان این است که احتمالاً گونه‌های ژنتیکی کشف نشده‌ای وجود دارد که در هر دو ویژگی نقش دارد.